Langs de Linge van Geldermalsen naar Asperen

Afstand: 39,5 km (tot Asperen, neem je Asperen zelf mee dan wordt het 45 km)
Rijtijd: 2 uur 48 min
Snelheid Max: 26,4 km/u
Gemiddelde snelheid 14,08 km/u
Gereden: 6 augustus 2015
Weer: Zonnig en warm 28 graden, redelijke wind ZO naar ZW
Knooppunten

We starten middenin bij Beesd-daar kun je goed de auto kwijt- en rijden door het dorp naar de Linge en gaan eerst oostwaarts.

De Linge is een rivier die in de Betuwe van Doornenburg tot Gorinchem stroomt. Met 108km is het één van de langste geheel Nederlandse rivieren. Grote delen van de Linge zijn niet bevaarbaar voor gemotoriseerde schepen

Een prachtig dijkje meteen buiten het dorp, lekker beschut door bomen, deels alleen fietspad, deels zeer autoluw.

De Appeldijk heet het hier, appelbomen langs de kant. Mooi afwisselend, soms ook open stukjes

Prachtige weg tot aan Geldermalsen, daar gaan we de Linge over en rijden door het dorp  en weer richting rivier naar Deil. Deil ken ik alleen van het knooppunt, maar het is een echte plaats, dat had ik me nooit gerealiseerd.

De weg gaat door dorpjes, langs huizen met soms de deur meteen aan de straat en aan de overkant een steile trap naar beneden voor een stukje tuin aan het water. Schilderachtig maar onpraktisch lijkt me.

Soms ook een lekker theehuis om even te relaxen

Stalletjes her en der, meestal fruit: er zijn ook veel boomgaarden, om ze deze tijd van het jaar ruik je het rijpe fruit.

Nu eens door dorpjes dan weer door een zeer agrarisch stukje: boomgaarden, maisvelden,

 

weilanden met koeien en zelfs een omgevallen vogelverschrikker in het water

Heerlijk hier.

We rijden de sluizen over bij Asperen en langs de andere kant terug.
De route naar 81 verwijst meteen de diepte in naar een grintweg: we komen langs het fort bij Asperen, dat is een kunstfort blijkbaar

Er is daar een merkwaardig kunstwerk gemaakt buiten

Die grintwegen zijn niet onze favoriet, maar over deze gaat het wel redelijk.
We rijden het lastigst te spellen Nederlandse dorpje Acquoy binnen (jammer dat dat met scrabble/wordfeud niet mag).  Veel smalle staatjes er g mooie uitzichtjes vaak.

Een hele mooie route, deze gaan we vast nog eens doen.

Veluwezoom

Afstand: 35 km
Rijtijd: 3 uur 7 min
Snelheid Max: 38 km/u
Gemiddelde snelheid 11,13 km/u
Gereden: 5 augustus 2015
Weer: Prachtig weer 24 graden
Knooppunten 85-96-95-73-74-63-65-66-67-68-32-85

We starten in Loenen op de Veluwe.
Vlak voor Loenen (vanaf Beekbergen) heb je een prachtige (kunstmatige) waterval van de Vrijnbergse Spreng en even verderop de Middelste molen: een oude papiermolen die het water uit de sprengen gebruikt om papier te maken. Er is nu een museum van gemaakt -van de Middelste molen-  waar nog handgeschept papier gemaakt wordt, erg leuk.

Wikipedia:

Een spreng, sprang of sprengebeek is een door mensen gegraven of verlegde beek met zodanige gegraven bronnen dat er onder druk staand grondwater aan de oppervlakte wordt gebracht. Op de Veluwe heeft het woord spreng een bijzondere betekenis, spreng wordt hier gebruikt voor een gegraven bron of sprengkop. Een sprengebeek is dan ook een gegraven beek en deze werden met name gebruikt voor de aandrijving van watermolens, voor het maken vanpapier en/of voor water voor de wasserijen.

Maar wij rijden al snel het bos in,

omhoog en omlaag, met dichte stukken bos en open stukjes heide.

Het is een erg afwisselend stuk,

omhoog zwoegen en heerlijk omlaag suizen (de paddenstoelen verwijzen naar de Posbank…)

Soms een open veld met veel Jakobskruiskruid en hooglanders (voor de hooglanders niet best, maar die eten er wel omheen, staat wel zonnig dat geel)

Aan de zuidkant van ons traject staan er veel hoge varens langs het pad: mooi!

Aan de overkant van het fietspad tegen de berg aan ziet het er zo uit:

Wat is het een mooi bos hier!

Op de mooiste stukken kunnen we geen foto’s maken want dan gaan we óf omhoog, óf omlaag , maar dit is van bovenaf vanuit de trike gezien

aan de linkerkant een groot stuk heide,

en omlaag sjezen we weer.

We komen  bij knooppunt 68 en daar adviseren ze om om te rijden naar knooppunt 32 maar eigenwijs dat we zijn, gaan we er toch door ..3,5 km omhoog en omlaag door het grint en zand -met extra waarschuwingen voor mul zand- … oeoeieoeoeoeoeoeo het zand zit overal aan het einde.
Dit is het bordje aan de andere kant

Maar het was een hele belevenis, dat wel.
Verder over gewonere fietspaden richting Loenen

Het fietspad langs de weg naar Loenen zelf is ontworpen door een automobilist: de asfaltweg is vlak, en het fietspad gaat omhoog en omlaag en is van los grint. Die heeft t niet begrepen. Je ziet ook vele fietsers gewoon over de weg rijden, jammer, want het bos is wel mooi.

Een  prachtige rit vandaag, echt prachtig, gaan we nog eens rijden dit! (En het klimmen is best te doen hoor)

 

Rondje door Horsterwold

Afstand: 23 km
Rijtijd: 1 uur 40 min
Snelheid Max: 27,17 km/u
Gemiddelde snelheid 13,6 km/u
Gereden: 4 augustus 2015
Weer: In de middag toenemend zonnig 20 graden en matige wind
Knooppunten (66)-69-70-2-16-15-17-19-77-74-75-69

De hele ochtend regende het flink, dus een wat verdere tocht zat er niet in, maar na 14.00 klaarde het op, dus pakten we de auto en reden richting Zeewolde. Er is een royale achteraf-parkeerplaats aan de Bingelweg, dat is een klein zijstraatje van de Spiekweg.
Vandaar kun je door het hek en het Horsterwold in rijden.

Het Horsterwold is het grootste loofbosgebied van Nederland. Het is een nog jong bos, en op klei, dat is ook bijzonder, maar daardoor groeit alles als een tierelier.
Het gebied is van Staatsbosbeheer.

Als je door het hek komt, krijg je eerst een rammel weggetje met klinkers, dat kruist de beton platenfietspaden route.

Op de betonplaten slaan we linksaf en rijden een rondje door het bos met de klok mee.
Het westelijke stuk is vrij open: er zijn wel bomen, maar niet pal aan de weg. Aan de zijkanten zie je ook stukjes met riet en lisdodden:  dus het is hier en daar ook drassig.

Veel rode ogentroost ook, dezelfde die je een paar jaar geleden rondom de Gaasperplas in Amsterdam zoveel zag, maar die wil niet op de foto.
Veel kruiden overal, koninginnenkruid, speerdistels, jacobskruiskuid, hier met lintbloemen:

We rijden over rustige brede betonplaten fietspaden en denken erover te verhuizen naar Zeewolde.

De weg gaat omhoog en over een viaduct, beneden zien we wat konikspaardenlopen, en we hoorden ze ook hinniken.

Bovenop de brug zie je dat er her en der ook wat grotere plasjes zijn.
Er is hier blijkbaar een feestje geweest:

Meestal zijn er heel brede beton paden, maar aan de oostkant soms zijn de paadjes best smal

Maar redelijk breed is wel de standaard.
Het oostelijk deel is veel dichter bebost.
Tussen knoopppunt 19 en 77 staan op een gegeven moment de bordjes verkeerd, gewoon doorrijden

Heerlijk hier.

Het is er stil: volgens ons is het best wel een onbekend gebied.
Het hele stuk zijn we maar 5 andere fietsers tegen gekomen.

We hebben een zeer genoeglijke namiddag gehad, aanrader dit bos!

Langs de Lek tussen Nieuwegein – Schoonhoven

Afstand: 42,6 km
Rijtijd: 2 uur 41 min
Snelheid Max: 32,1 km/u
Gemiddelde snelheid 15,9 km/u
Gereden: 3 augustus 2015
Weer: Zonnig en heel warm, 28 graden en weinig wind
Knooppunten 20-9-86-14-87-10

Het wordt warm vandaag, dus besluiten we langs een rivier te gaan rijden, de Lek dit keer. Wikipedia:

De Lek is een Nederlandse rivier die vanaf Wijk bij Duurstede de voortzetting vormt van deNederrijn en zich bij Kinderdijk verenigt met de Noord: als Nieuwe Maas zet de rivier zich in westelijke richting voort. De lengte bedraagt 62 kilometer

We starten bij de carpool plaats bij Nieuwegein: dat ligt meteen aan het fietspad waar we willen starten.

De weg loopt over de slingerende dijk: voor fietsen is er in kleur een pad aangegeven op het wegdek:

 links kijk je naar de uiterwaarden en

 rechts naar weilanden en boerderijen. de mais staat al hoog.

In de berm zien we Wilde Cichorei bloeien. Wikipedia:

De volksnaam wegenwachter (Duits: Gemeine Wegwarte) verwijst naar het gedrag van de plant om zich massaal in bermen langs (auto)wegen te verspreiden

Het is relatief rustig -het is maandag- maar ondanks dat er best veel auto’s langskomen moeten we zeggen dat die zich keurig gedragen. Er staan regelmatig bankjes langs de kant om even uit te rustig of wat te nuttigen, soms een beetje naar beneden

Er zijn ook een paar mensen die een stalletje aan de weg hebben neergezet met een paar producten (en een parasol erboven) jam en eieren meestal.

De uiterwaarden zijn nu eens breed, dan weer smaller

Er is wel wat beroepsvaart, maar niet zoveel.

Halverwege het traject ligt het komdorp Jaarsveld waar wat monumenten te bekijken zijn. Maar ze hebben er ook gruwelijke drempels om de snelheid af te remmen.

Hier ligt ook nog een ruïne van wat op een oude waterkering lijkt, maar er staat verder niets bij wat het geweest is

er kruipt een fikse rups over de weg: we beschermen hem even zodat hij aan de overkant kan komen, maar hij is al in de struiken voor ik een goede foto heb. Het is er een met een flinke stekel: een pijlstaart dus.

Het gehele traject aan de noordzijde is onbeschut, zodat het toch nog aardig warm wordt, dus het laatste stukje voor Schoonhoven is even doorzetten.
In Schoonhoven gaan we afkoelen op een terrasje.  er zijn hier ook grachtjes en er is een zilvermuseum.

De oorspronkelijke gedachte was hier met de pont over te gaan en aan de andere kant van de Lek terug. Helaas is dat nu even niet haalbaar, want dat is zo’n 10 tot 20 km verder dan de noordkant. Dus rijden we dezelfde weg terug.

Wat wel opvalt is dat je nu dichter langs het water lijkt te rijden: het is maar een weg breedte verschil, maar het maakt wel uit. Dat je nu de zon -en de wind!- in de rug hebt maakt ook wel wel: we sjezen heerlijk over het dijkje terug naar de carpoolstrook in Nieuwegein.

Overal in het water groepjes mensen: dat ziet er ook heel relaxed uit. Al met al een heerlijk zomerdagje, en thuis wachten de perenijsjes,

Noordoost Veluwe

Afstand: 49 km
Rijtijd: 3 uur 28 min
Snelheid Max: 33 km/u
Gemiddelde snelheid 14,6 km/u
Gereden: 12 juni 2015

Weer: Zonnig en heel warm, 28 graden en weinig wind

Knooppunten 89-40-14-15-16-18-19-30-96-21-20-22-43-42-45-46-39-4-89

Tot besluit van onze trilogie in vier delen gaan we vandaag naar het Noordoosten.

Het wordt een warme dag dus voldoende water meenemen: de foerage is bescheiden de laatste dagen, geen picknickmand maar gewoon boterhammen, wat fruit en water.

En gezien de temperatuur kiezen we een route die hopelijk zoveel mogelijk door het bos gaat, al kun je dat aan de kaarten niet altijd goed inschatten.

We starten in Elspeet en rijden meteen verkeerd, maar al snel zitten we op de route. Door de Elspeeterheide, eerst een beukenbos met geen ondergroei, later komen er adelaarsvarens bij.

ik heb geleerd dat je weet dat het een adelaarsvaren is als je de stengel doorsnijdt: het teken dat je dan ziet lijkt op een adelaar, maar eigenlijk zag ik er dat nooit zo aanaf. Maar als je zo op je fietsje schuin tegen de onderkant van die varens aan kijkt, heeft het beslist het silhouet van een vogel met opgetrokken schouders en een gebogen kop 😉 .

Er liggen hier grafheuvels uit de nieuwe steentijd (van ca 4000 jaar geleden) en ze hebben heel instructief een replica neergezet.

Zo lag de overleden persoon, met grafgift:

Tekst erbij:

Prima gedaan.
Na het open  stuk over de heide komen we in het bos en rijden lekker in de schaduw. Mooi bos. We komen door Vierhouten, dit is een beetje een toeristische kermis met allerlei bordjes voor ijsjes: zo vroeg op de dag nog maar even niet. Overigens is de bekende Paasheuvel hier gesitueerd, maar we zien hem niet.

De Paasheuvel in Vierhouten is een kampeer- en recreatieterrein, dat tot in de jaren vijftig grote bekendheid genoot als “heilige grond” voor de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC), de jeugdorganisatie van de SDAP en dePvdA.

We komen wel langs het Verborgen Dorp:

voormalig onderduikerskamp “Verscholen Dorp” aan de Pas-opweg. Hier zaten in de Tweede Wereldoorlog veel onderduikers verborgen. Er zijn een drietal hutten nagebouwd en restanten van de oude hutten zijn er ook nog terug te vinden. Bij het kamp staan tevens een tweetal gedenkstenen

Je kunt duidelijk zien dat dit stuk het resultaat is van een aantal landgoederen: onder andere aan de witte slagbomen, maar ook aan de beukenlanen en de rododrendrons.

Vooral de route van knooppunt 30 naar 96 is prachtig! Mooie doorkijkjes.

We komen over de Tongerense heide: dat is  het nat waarschijnlijk want er bloeit veel veenpluis. Als je goed kijkt zullen er wel meer bijzondere planten groeien.

mooi wel

Verder door Gortel  (de naam is vermoedelijk een samenvoegsel van goor (moerassig land) en loo (bos)) en Niersen,  een mooi stukje.
En dan bij 46 draaien we de Elspeterweg op … op de kaart -daar wel- ligt die in het groen… en het is midden in de middag … en er zitten twee flinke klims in …
Maar we hebben t gehaald en na die tweede klim gaat het over in de Vaarsenseweg (een fietspad) en die gaat grotendeels naar beneden -in de schaduw.

Aan het einde door een mooi beukenbos.

En helemaal aan het einde wacht een softijsje.

Vandaag veel betonplaten fietspaden gehad: die zijn veel beter dan vroeger, rijdt  plezierig.

Dat was dan het einde van 4 dagen Veluwe: 325 km gefietst door erg mooi gebied.

Om de Hoge Veluwe heen

Afstand: 44 km
Rijtijd: 3 uur 16 min
Snelheid Max: 36,9
Gemiddelde snelheid 13,72
Gereden: 11 juni 2015

Weer: Zonnig en warm, 23 graden en een matige wind

Knooppunten 84-63-70-45-46-4-3-23-13-14-86-84

Vandaag gaan we eens niet over de Hoge Veluwe fietsen, maar er omheen.

We starten in Otterlo: daar hebben ze de smaak te pakken van Van Gogh, overal zonnebloemen en andere meer maar vaak ook minder geslaagde (maar dat mag de pret niet drukken) replica’s van zijn schilderijen in de tuin en aan de muur. heel komisch.

Het is een levendig dorp (een esdorp zelfs) en ze hebben er een tegelmuseum.

Vanuit  Otterlo nemen we de Mosselweg naar Mossel en komen eerst langs een gebied dat Roekel heet: je zou willen weten waar die naam vandaan komt, maar dat zegt Wikipedia niet.(een lo of loo is een (plaats in het) bos, maar dat wisten we al)
We zien allerlei gepolijste stenen staan: dat is onderdeel van de beeldenroute uit Ede van Adri Verhoeven. Dit is er een van:

en daar dan hele kuddes van … och.

Het gebied heet al snel de Planken Wambuis, een intrigerende naam. Een gebied van natuurmonumenten: het is *erg* mooi. Wij rijden langs een boerderij annex theehuis met terras en vandaar de heuvel op in de volle zon en als we er net af zijn zien we dat bij knooppunt 63 het fietspad is afgesloten. Jasses. Alle andere wegen zijn veel verder om, dus rest niets dan terugkeren en net voorbij de boerderij Mossel afslaan en de Planken Wambuis inrijden.
Dat ommetje was mooier nog dan de originele route:  afwisselend bos, heide, zandverstuivingen. Omhoog en omlaag.

We rijden een stuk omlaag en komen weer op de route terecht: grint…. en het klimt een heel eind ook. Het valt niet mee vandaag, ondanks de mooie weggetjes.

Met nauwelijks 10 km op de teller stoppen we even bij een droge waterput:

Dat is leuk, er zitten steenbreekvarentjes in de put, dat is een soort voor oude muren, best wel zeldzaam:

Stukje langs de weg, over de A12 en we slaan af naar knooppunt 45: dat ligt achter Schaarsbergen. Een mooie weg, nu eens links dan weer rechts afslaand en nu eens een brede asfaltweg, dan weer … ja hoor: grint.

Vondsten in de grond duiden op bewoning van het gebied door de neanderthaler, zo’n 100.000 jaar geleden

We komen over een stuk heide met een pad dat nogal steil omhoog gaat: helaas ook grint, dus zelfs in de allerlaagste versnelling hebben we moeite er op te komen. De banden zullen wel niet veel profiel meer hebben …

Je kunt duidelijk zien dat het een landgoed is geweest, met rijen rododendrons zomaar tussen de bomen in het bos. Ze hebben hier tussen de rijen bomen ook zo’n raar nieuw schelpenpad gemaakt: verhoogd met schuine kanten en heel hard met klei of cement erin. Je kunt zo niet zo goed de kant in als er tegenliggers komen. Gelukkig hebben we weinig trikes als tegenliggers: dat zou lastig zijn, zo’n gewone fiets passeren gaat maar net.

Even denken we van knooppunt 46 richting 47 te rijden: het bos is daar wat dichter, maar dan moet je zo raar over dat klaverblad van de A50 dus we gaan maar terug naar 46 en verder naar 4.

Net voorbij het viaduct van de A50/A12 passeren we het Arnhems oorlogsmuseum 40-45. Dat Arnhemse museum ligt dus in Schaarsbergen. Het is er druk.

De kern van de collectie bestaat uit een particuliere verzameling van geallieerde en Duitse wapens, uniformen, documenten en vele niet-militaire voorwerpen, zoals rantsoenbonnen en oorlogskranten, die een indruk geven van het dagelijks leven uit die tijd.

Dan gaan we langs de oostkant van de Hoge Veluwe naar het noorden, richting Hoenderlo … Het is een mooie nieuwe weg met rode fietspaden aan de zijkant. Maar omdat het zo mooi en recht  is wordt er door de auto’s nogal over gesjeesd. Als we naar beneden gaan racen wij ook trouwens, maar klimmen is een ander verhaal. Mijn energie zakt na al dat geklim vandaag even weg tot amper 7 km per uur terwijl ik bijna boven ben, en wordt dan door een stelletje grapjassen langs de kant hartelijk uitgelachen. (Ja een ligfiets is wel relaxed rijden, maar daarom kost het nog wel enige inspanning, zeker om te klimmen).

Door Hoog Baarlo naar Hoenderlo en daar even bijtanken op een terrasje. Geef mij maar een helemaal  losstaand fietspad dat door het bos slingert,  maar B vindt dit ook wel aardig. Afwisselend is het wel: we hebben letterlijk alles gehad vandaag.
Van Hoederlo naar Otterlo is het ook weer een redelijk vlak fietspad langs een weg en die klimt gelukkig niet: de hele weg 25 gereden, ha dat haalt het gemiddelde weer wat op.

Mooi weer, dus uit eten op een terrasje in Otterlo, het lijkt wel vakantie! Als je hier trouwens een werklunch met een klein  groepje plant, kun je meteen wat bewegen ook: ik zie het helemaal voor me…

Leuk dorp Otterlo, is bij ons ook wel in de smaak gevallen

Midden Veluwe Garderen – Elspeet – Ermelo

Afstand: 45 km
Rijtijd: 3 uur 16 min
Snelheid Max: 29,16
Gemiddelde snelheid 13,75
Gereden: 10 juni 2015

Weer: Zonnig, 19 graden en een matige wind

Knooppunten 59-60-61-3-4-89-88-73-53-50-77-95-78-39-80-56-57-58-59

Het beviel ons gisteren zo goed dat we vandaag maar eens de Veluwe aan de noordkant van Garderen zijn gaan bekijken.

Vanaf Garderen is het eerste stukje wel aardig, maar de route langs de N310 naar Uddel… daar is niet veel aan.  Aan Uddel zelf ook niet: het heeft kenmerken van de bijbelgordel volgens Wikipedia, dat zal wel. Dit is wel aardige informatie:

De eerste vermelding van Uddel dateert uit 792, als de nederzetting Uttiloch

Best wel oud dus al.
Verder over een afzonderlijk fietspad langs de N 310 naar Elspeet: hier liggen wel erg veel zwerfies in de berm zeg … Gemeente: doe er wat aan!

De herkomst van de naam Elspeet is niet eenduidig bekend. El wordt wel in verband gebracht met oud (in tegenstelling gedacht tot het nieuwere Nunspeet) en speet (of:spa(de)) verwijst naar ontginning, omgespitte grond. Een andere uitleg ziet in het eerste deel van de naam de els terugkomen

We gaan even bij de VVV langs: heel vriendelijk zijn ze daar en kopen wat kaarten om te versturen tijdens de lunchpauze (dom natuurlijk, daar ik alles digitaal doe heb ik helemaal geen pen bij me, mee naar huis maar dan).

In de pauze even de Adventure en de Sprint op de foto gezet: het silhouet van die twee is toch echt anders.

Voorbij Elspeet wordt het een stuk mooier, een afzonderlijk fietspad door een luchtig bos met gras als ondergroei en een brede zandweg ernaast:

Dit gaat over in het Leuvenumse bos.: ook weer een mooi bos.
Veel vingerhoedskruid (digitalis purpurea) overal:

Er komt een watertje bij: dit is vlak voor knoppunt 53:

Helemaal mooi wordt het stuk tussen 53 en 50: daar kom je al slingerend bij een woestijn!

Althans zo lijkt het, zeker met die zon erop en het is gelijk bloedheet.  Het Beekhuizerzand

Het Beekhuizerzand is een stuifzandgebied ter grootte van 200 ha. Het is nu nog in gebruik als militair oefenterrein. Het Beekhuizerzand is in 2004 weer teruggebracht van een bosgebied tot een echt stuifzandgebied. Hiervoor zijn vele vliegdennen gekapt en de bovenlaag van de grond is verwijderd, zodat het verstuifbare zand weer vrij komt te liggen

Prachtig. Heel mooi slingerweggetje 5 km lang: omhoog en omlaag, links en rechts erlangs, fantastisch!

En weer naar het zuiden richting Ermelo daar zien we maar weinig van, we schampen er langs. Vanaf Ermelo rijden we klein eindje over de weg en slaan dan het bos in – tegelijk met een ‘treintje’ achter een tractor: een groepje mensen op een dagje uit waarschijnlijk. We halen ze gemakkelijk in, want dit gedeelte van de weg – we rijden nu achter Putten langs-  is goed te berijden. de bossen zijn mooi hier, ondergroei van varens.

Maar dan .. dan wordt het fietspad de Arnhemse karweg. …oei oei  grint en los zand. En klimmen, tot Garderen aan toe. Dat gaat met die trikes echt moeizamer dan met de gewone fietsen lijkt het wel: er staan ook drie wielen naast elkaar en niet twee achter elkaar, daarmee trek je dus drie sporen. Dat is misschien het verschil.

Zwoegen dus, als we in Garderen zijn verdienen we wel een IJsje … en daar kunnen ze wat van!

 

De eerste 10 km vielen wat tegen, maar daarna was het echt een prachtige route.

 

 

Midden Veluwe Garderen – Hoog Soeren – Kootwijk

Afstand: 43,33
Rijtijd: 3 uur 29 min
Snelheid Max: 42,64 (!) dat is weer een record)
Gemiddelde snelheid 12,39 (laag vanwege de grintwegen)
Gereden: 9 juni 2015

Weer: Bewolkt, 16 graden en een wisselvallige wind

Knooppunten 59-60-61-2-5-9-10-38-41-44-71-81-58-59

Vandaag gaan we eens fietsen over de Veluwe.

Grote delen van de Veluwe bestaan uit stuwwallen, die zo’n 150.000 jaar geleden ontstaan zijn in de voorlaatste ijstijd, het Saalien.
Toen het klimaat warmer werd, in het Holoceen, raakte de Veluwe bebost. In de Middeleeuwen zorgde zowel grootschalige boskap voor de ijzerindustrie als intensieve landbouw ervoor dat de wind vat kreeg op de arme zandgronden. Hierdoor ontstonden grote zandverstuivingen en werden er stuifduinen gevormd. Door de boskap is er geen oerbos bewaard gebleven, een groot deel van de huidige Veluwse bossen is aangeplant ten gunste van de houtproductie

We starten in Garderen, bij de kerk, daar is een ruime parkeerplaats.  De dag begon koud: de fleece maar aanhouden tijdens het fietsen.
De naam Garderen komt van het Nedersaksische Garder:

De betekenis van ‘Garderen’ is te herleiden uit twee Oud-Germaanse woorden die samengevoegd zijn : Garre (in het Nederlands nog gaarde), wat landbouwgrond betekent en ‘Haar’, wat zandige heuvelrug betekent

Het eerste stukje is een betonplaten fietspad dat slingert tussen bomen door: we racen erover, 22 km/uur gemakkelijk. Daarna wordt het een wat bredere weg, tot knooppunt 2: daar slaan we af een grintweg op.
Op de hoek zien we een wild zwijn: het blijft de enige die we vandaag zullen zien, al zien we wel overal sporen.

Het gebied heet het Uddelsche Buurtveld en het is er blijkbaar gevaarlijk: 70 jaar na dato wordt er nog munitie gevonden.

Het eerst stukje viel nog wel mee, maar het grint werd losser en losser, en bovendien klom de weg aldoor, heel zwaar fietsen. Hoog Soeren ligt 85 m boven Nap en dat hebben we gemerkt! Met de Sprint was het zelfs nog wat zwaarder dan met de Adventure, ook omdat de gearing anders is, je hebt niet zulke lage versnellingen.
Op een gegeven moment heb ik de fleece toch maar uitgedaan.
Het was er best stil: er waren op dit traject nog twee andere zwoegers, maar geen elektrische bejaarden.

Toen we de heide over waren, bleef het wel een grintweg, maar werden de zijkanten wat fraaier met hogere bomen en een ondergroei van bosbes. Maar het bleef even zwaar fietsen. Na een km of 6 met max 8 km /uur gezwoeg kwamen we op een asfaltfietspad, halleluja! Wat een verademing. (B. sjeest er gelijk vandoor: hij is dat driehoekige stipje in de verte)

Er volgt een stukje langs de N344 (wat maakt die weg een lawaai trouwens) dat bovendien nog naar beneden ging: daar flitsen we vanaf. We rijden het terrein van Het loo binnen: ook wel grint maar niet zo erg los als  voorheen. Wel een onhandig hek middenop het pad.

We komen door Assel, maar kunnen er niets zinnigs over zeggen. De klim naar de brug over de A1 is ook een behoorlijk lange, en over klinkers, geen grint gelukkig, maar toch niet echt ideaal.
En zo belanden we dan in Hoog Buurlo. Hoog Buurlo heeft een schaapskudde,

maar die is aan de wandel.

Eeuwenlang werd hier dezelfde vorm van landbouw bedreven, die gezien wordt als een voorbeeld van de potstalcultuur
Staatsbosbeheer is de huidige beheerder van Hoog Buurlo en probeert de aanwezige cultuurhistorische elementen te versterken en vorm te geven door onder meer oude wildwallen en schapendriften te reconstrueren of te herstellen. Ook wordt gewerkt aan herstel van het eikenhakhout

Ha, en dan de weg van Hoog Buurlo naar beneden! (What goes up, must come down)  Jippie!
Daar hebben we ons snelheidsrecord gebroken: ruim 42 km per uur over een slingerend betonfietspad met gelukkig geen tegenliggers, wat is dat gaaf!
Helaas maar 1,5 km, dan slaan we af naar knooppunt 71 en rijden langs het Rijksschietterrein waar de rode ballon ophangt: er klinken idd knallen. Ze zijn aan de andere kant ervan nogal aan het kappen geweest.

Wikipedia zegt:

Op de Veluwe kwamen houtskoolbranderijen voor die de grond door de omzetting van ijzer rood gekleurd hebben.

en de plaats waar we even pauzeren heeft inderdaad rood zand.

Bij 71 slaan we rechtsaf naar  Kootwijk : koot betekent ‘kleine boerderij’ dus ligt het nogal voor de hand wat de plaatsnaam betekent.

In het hart van de Veluwe maken de bomen van Nederlands grootste bosgebied opeens plaats voor een groot open gebied van heidevelden en zandverstuivingen: het Kootwijkerzand. Met een oppervlakte van 700 hectare is het Kootwijkerzand de grootste actieve zandverstuiving van West-Europa. In het midden bevindt zich het monumentale zendstation Radio Kootwijk

Radio Kootwijk is van Staatsbosbeheer.
Wij rijden door Kootwijk en via slingerende paadjes langs het kootwijkerzand : altijd een beetje apart om van die duinen middenin het land te zien. Er is daar een rondwandeling van 3 km.

Via ook weer zo’n mooie weg met een vriendelijke tunnelondergang onder de A1 en aardige slingerweggetjes rijden we terug naar Garderen.
Vlak voor we er zijn komen we langs een landweg waar ze het land aan het sproeien zijn:  die straal loopt dwars over de weg

Op de foto staat de straal naar links maar  net toen wij erdoor reden zwenkte hij naar ons toe: daar wordt je nog aardig nat van zeg…

Een hele mooie rit vandaag, helemaal tevreden!

Langs de IJssel van Wijhe naar Deventer en terug

Afstand: 47,12
Rijtijd: 3 uur 11 min
Snelheid Max: 27,12
Gemiddelde snelheid 14,77
Gereden: 8 juni 2015

Weer: Half bewolkt, 17 graden en een straffe NW wind

Knooppunten 30-38-59-56-71-60-55-6214-48-89-70-97-51-31-32-30

We starten op de P&R in Wijhe. Wijhe is een gezellig plaatsje, al vrij oud ook:

De eerste schriftelijke vermelding van Wijhe dateert uit het jaar 960 als “Wie”, dat zeer waarschijnlijk duidt op een heiligdom

alleen weten we niet waarvan of van wie.
Er is een levendige winkelstraat en er staat een molen naast de supermarkt Boni.

Voorbij Wijhe ligt buurtschap Fortmond te midden van een natuurontwikkelingsgebied Duursche Waarden in een bocht van de IJssel.

Het gebied van Fortmond met zijn door moerasachtige uiterwaarden omgeven rivierduinen bleef lang onbewoond. Dit veranderde toen men er rond 1775 een ‘tichelwerk‘ oprichtte. Daardoor ontstond de buurtschap met zo’n twintig eenvoudige huisjes voor de arbeiders

voor de steenfabriek natuurlijk: die steenfabriek is nu een rijksmonument.

De route gaat niet echt door, maar meer langs de Duursche waarden

en komt dan door Den Nul: het enige bijzondere hier is een ‘dijkstoel’: daarvan resteert een opslagschuur. Maar de opslagschuur waar Wikipedia het over heeft kun je met de fiets helemaal niet zien, wel met de auto. Verderop, tegenover Deventer kwamen we wel een huis met daarop Dijkstoel tegen.

Een dijkstoel was een bestuurlijk lichaam dat overeenkwam met een polderbestuur of waterschapsbestuur. Het was een college dat bestond uit een dijkgraaf en een aantal heemraden en hield zich bezig met inspectie (schouwen) van de dijken en andere waterhuishoudkundige werken. Dit college was ook bevoegd om sancties uit te delen. Het trad op in naam van de heer.

Vanaf Den Nul gaat de route aan de oostkant van de weg langs, eerst door Olst, daar hebben ze een watertoren, maar verder is er niet veel van te zeggen .

De hele route verder gaat langs golvende grasvelden. Op zich wel mooi, en prima fietspad, maar teleurstellend omdat we de golvende baren van de IJssel hadden verwacht te zien.

Bij de TOP locatie pauzeren we even

en gaan dan verder naar Deventer waar we dringend verzocht worden graafschade aan de dijk te voorkomen

ok dat zullen we doen.

En ja, vlak voor Deventer: daar is i dan:  de IJssel!!

Deventer is een van de vijf oudste steden van Nederland. De naam zou ontstaan zijn uit de samenstelling van twee oudsaksische vormen deve-treo, wat zoiets betekende als “aan een waterloop gelegen geboomte”. Wel dat klinkt niet onwaarschijnlijk.

Bij de Brink heb je het Historisch Museum en het Speelgoedmuseum: daar waren we al eerder, en er is -heel belangrijk- het winkeltje van de Bussink koek, de koek waar Deventer bekend om is.  Maar vanwege de kermis die er nu is, gaan we daar maar niet heen. (Verder heb je natuurlijk de Deventer Boekenmarkt en er schijnt ook een Dickens Festijn te zijn, maar nu even niet.)

We rijden zoekend naar de juiste opgang over de brug en hebben ook wat moeite aan de andere kant de juiste afgang te vinden … maar het voordeel van langs watertjes rijden is dat je gewoon het water opzoekt voor het vervolg.

We rijden nu over de Bandijk en hebben verder de hele weg een straffe tegenwind.

De winterdijk of bandijk is de dijk langs een rivier die bij hoge afvoeren overstroming van omliggende gebieden voorkomt en de rivier in het stroomprofiel houdt.

En komen door Terwolde: we zien daar een huis met ‘Dijkstoel’ erop: dat blijkt een gemeentemonument te zijn, maar waarom een woning uit die jaren een monument zou zijn beats me.

Type: woning
Bouwjaar: 1950-2000
Kenmerken: woning met middengedeelte en lagere zijvleugels onder pannengedekte zadeldaken en een achteraanbouw onder een pannengedekt lessenaarsdak

Aan de rand van het dorp, bij de buurtschap De Wijk staat korenmolen de Ooievaar.
En door naar Welsum, hier komt een beroemd kippenras (Welsumer) vandaan. Kippen zien we niet, maar wel een merkwaardig iets: gelukkig is daar internet

in Welsum is het plan om een kabelbaan over de rivier de IJssel aan te leggen opnieuw onder de aandacht gebracht. Op de IJsseldijk bij tapperij Bijsterbosch is symbolisch een eerste gondel met kabels aan een paal bevestigd.

Echt een merkwaardig gezicht, maar het zou toch grappig zijn …

Aan de overkant van de IJssel had je een prachtig fietspad zonder zicht op de IJssel -maar ook zonder een  enkel bankje- en  aan deze kant, waar het je gewoon over de weg fietst waar behoorlijk wat auto verkeer is, staat er  om de paar honderd meter een.
Het zicht op de IJssel en de extra armen en poeltjes is vaak wel aardig.

De huisjes langs de IJsseldijk zijn typisch: ze hebben vaak een ingang op de dijk en ook een één verdieping lager, op dorpsniveau.

Van Oene (Oenerdijk) krijgen we niets mee, maar de overkant ziet er niet zo fraai uit met die camping: konden ze daar geen bomenrijtje voor zetten? Het verpest het zicht echt.

We vervolgen de weg door Veessen ook wel kozakkendorp genoemd (grappig die verschillende benadering van Veessen door Wikipedia en henzelf ). Over de naam kozakken:

In het begin van de negentiende eeuw lag er ooit een schipbrug (de ”Kozakkenbrug”), tussen Veessen en Fortmond, gebouwd door Kozakken die de geallieerden meehielpen om het Franse leger te achtervolgen bij hun terugtocht uit Europa naar Frankrijk.

Die brug heeft maar kort bestaan. Er ligt nu een veer dat dan ook ‘Kozakkenveer’ wordt genoemd.
Over de plannen met het water zegt wikipedia:

De afgelopen jaren is er onder de bewoners enige onrust ontstaan door de aankondiging van de komst van een nieuw aan te leggen tak (bypass) van de IJssel. Hierdoor komt Veessen (met nog enkele dorpen) op een eiland te liggen. Onzeker was nog of de nog aan te leggen bypass een permanente rivier wordt, of dat het een droge bedding wordt, die slechts bij hoge standen van de IJssel via een sluis als afvoer dienst doet. Intussen is duidelijk geworden dat het gaat om een hoogwatergeul, die naar verwachting slechts incidenteel onder water zal staan. Wel moeten enkele woningen en boerderijen voor de aanleg wijken.

Er is een fiets/voetveer naar Fortmond, maar we rijden maar liever door naar de pont bij Wijhe. Daar staat een forse rij auto’s: als echte fietsers dringen wij voor, maar de veervrouw stopt ons: eerst de auto’s, dan wij pas, anders kunnen er niet genoeg auto’s op. Ok.

Terug in Wijhe proberen we nog even bij de Boni en de AH of ze Deventer koek hebben, maar nada.

We laden de fietsen weer in de auto en rijden terug over Deventer naar huis: het eerste stuk ongeveer hetzelfde traject als met de fiets. Het merkwaardige is dat het uitzicht vanuit de auto over de IJssel veel mooier is dan vanaf de fiets, jammer, jammer …

We hadden met deze rit een mooi IJsseltochtje willen maken -indachtig het stukje Kampen-Zwolle- maar daar zijn we een beetje teleurgesteld daarover. Op zich was het een mooie rit, maar niet wat we verwacht hadden.

Ruim rondom het Naardermeer

Afstand: ca 42 km
Rijtijd: 3 uur
Snelheid Max: 29,6 km
Gemiddelde snelheid 14,16
Gereden: 6 juni 2015

Temperatuur 16 graden, zonnig en warm in de zon, maar beetje kil erbuiten, stevige wind

Knooppunten: 65-43-15-16- bij Maxis richting 57 tot dijk rechtsafslaan richting Muiden over IJdijk–17-18-33-34-37-47-45-44-43-65

We starten bij parkeerplaats Gaasperplas: aan de overkant in het Gaasperplaspark is het al een vreselijke herrie vanwege Amsterdam Open Air: helaas heeft het gemeentebestuur amsterdam het dwaze idee dat er in de parken in Amsterdam ‘iets te doen’ moet zijn: festivals bijvoorbeeld 😦 . (Gevolg overlast voor de bewoners en schade voor de natuur. Kies liever leegstaande kantoorpanden in industrietrreinen, die zijn er genoeg. Maar dat ter zijde)

Over de Weesperbrug, lekker naar beneden suizen langs de golfbaan en de andere brug weer op en over: met vaart belanden we zo langs het Amsterdam Rijnkanaal. We hebben de wind opzij, dus echt snel rijden we niet, maar het is buitengewoon stil op dit fietspad.

(Voor de verandering de clickschoenen weer aangetrokken en niet de sandalen, want je krijgt zo’n raar streepjespatroon op je voeten…)

Ze schieten al lekker op net de nieuwe brug over het Amsterdam Rijnkanaal

 

 

Ingenieus toch: ze werken  van twee kanten naar elkaar toe.

 

 

 

 

We slalommen onder de werken door en langs het steile talud van de A1 -daar zijn ze net aan het maaien- en rijden richting knooppunt 15.  Bij knooppunt 15 slaan we linksaf naar de Maxis

in de winter moet je wel richting knooppunt 16 (langs de A1), dan is de IJdijk afgesloten, maar tussen 1 maart en 1 oktober kun je er wel over en dat rijdt een stuk leuker.

Er staat dat het fietspad afgesloten is, maar dat geldt niet voor het fietspad  over de IJdijk naar Muiden (ook niet voor het pad langs de Diemervijfhoek trouwens).
De Maxis parkeerplaats is merkwaardig rustig voor een zaterdagmiddag.

We rijden een stukje van de IJdijkenroute – in het eerste stuk bloeien rechts echte koekoeksbloem en gele lis – al snel klimmen we het dijkje op en hebben een uitzicht op de oude Zuiderzee: ongelooflijk dat dat ooit zo’n gevaarlijk water was, het ziet er nu vrij tam uit. Maar wel mooi, woonboten ook blijkbaar.

 

 

 

 

 

Het fietspad bestaat uit betonplaten met schapenkeutels: het uitzicht links is heel wat mooier dan rechts:  links zien we het water met flink wat zwanen

en rechts wat industrieel spul en de A1 in de verte.

         

En schapen natuurlijk all over the place

We hebben een flink vaartje -21 km/uur- het gaat lekker en de route is mooi maar sneller dan we willen zijn we er weer af, langs een ‘Obstakel’  -wat maar net gaat- en verder langs de volkstuintjes.

Voorbij een uiterst smal poortje waar de trike maar net door kan komen we bij de ‘Westbatterij‘ van de versterking Muiden waar nu de scouting gehuisvest is:

   

 

 

 

 

en zien we in de verte het Muiderslot, altijd decoratief, opdagen.

 

 

 

 

 

We rijden naar Muiden  en aldaar rammelen we over het niet al te beste plaveisel naar de brug. Als je ooit Ferdinand Huyck gelezen hebt, kijk je altijd weer met andere ogen rond hier.

Het is druk bij brug, veel auto’s ook  en de terrasjes zitten vol. Er staat een flinke file maar wij  fietsers kunnen lekker vooraan staan en meteen door het groene licht: tegen dat alle fietsers erdoor zijn mogen de auto’s weer wachten op de tegenliggers.  Mensen ga hier toch niet met de auto heen…

We pauzeren buiten Muiden even bij een bankje -elke 15 km even stoppen voor de knietjes- en kijken terug op het slot:

(Helaas heeft de sportstracker het eerste stukje van de route niet aangegeven, dat teken ik er  later wel bij.)
Met vaart racen we over de dijk naar Muiderberg, komen niemand tegen behalve 1 auto die netjes voor ons in parkeerhaven wacht en drie tractoren waarvoor we wel als de sodemieter aan de kant gaan: my my wat zijn die dingen groot. Komen langs het ‘Echobos’ (later nog ‘ns nagaan hoe dat zit).
We rammelen door de straatjes van Muiderberg – die klinkers zijn echt erg-  naar het Naarderbos over het terrein van een golfbaan. Dat is een natuurverbinding geworden: blijkbaar hebben ze daar de Roundup onder controle…

 

Er zouden bv ook ringslangen zijn maar die zie ik niet (maar dat zegt niets want eigenlijk zie ik die nooit).

Aardig fietsen.

 

Beetje kruip door sluip door verder tot we onderlangs de vestingwerken van Naarden rijden, veel margrieten in de berm, vast ingezaaid maar het staat wel leuk. In de verte piept een torentje er bovenuit.

Even bovenop puffen we even uit op een bankje, maar niet lang, want in de schaduw is het nog best kil.
Uitzicht achter het bankje:

Als we naar beneden rijden zien we een mevrouw die gewond is geraakt door een ongeluk of een beroving (en de dader is er vandoor) de politie is erbij, dus wij gaan  maar door.

Door Naarden, richting Bussum en daar duiken we het gebied van het Naardermeer in. Wind tegen, maar wat een mooi en rustig fietspad, met een weids uitzicht en op diverse plekken kun je wandelen richting het eigenlijke meer: vanuit het fietspad is er van het hele meer niets te zien.

Halverwege is er een Laarzenpad en een observatiescherm op 600 m.

De plasdras stukjes aan de linkerkant zijn al mooi begroeid, en deze is nog rustig,  maar tegen het einde zit een grote hoeveelheid ganzenfamilies met al grote jongen.
Het laatste stukje van het pad is erg smal, ik kan er maar net door, opletten dat er geen tegenliggers zijn, want dat is niet plezierig met die brandnetels

Maar het gaat allemaal goed.
Langs de Vecht naar Weesp,

De molens draaien alletwee flink,

In Weesp de stad door -zelfs daar is het rustig, al hoor je heel in de verte het geluid van dat ellendige festival al 😦 .

De brug over naar Driemond en verder naar de Gaasperplas in een toenemende herrie.

Mooi ritje, lekker gefietst.